Holly - Stephen King (2023)

Het blijft me verbazen dat King terug blijft grijpen naar Holly Gibney. Na de Finders Keepers trilogie, The Outsider en de novelle If It Bleeds is dit al het vijfde verhaal waarin ze voorkomt. In de eerste delen van de Mercedes trilogie vond ik haar regelmatig vervelend, maar gelukkig maakt haar karakter een positieve ontwikkeling door. In het rijtje legendarische karakters King-karakters als Randall Flagg, Pennywise, Roland Deschain, Eddie Dean, Annie Wilkes, en ga zo maar door, komt ze zeker niet.

Toch voelt Holly weer als thuiskomen. Al vanaf pagina één als een nietsvermoedende hardloper door de omgeving rent waar een groot deel van het verhaal zich afspeelt. Ik houd van King's schrijfstijl en de manier waarop hij zijn verhalen zorgvuldig opbouwt. Ook in dit boek komt het verhaal rustig op gang. King balanceert vakkundig tussen verschillende genres. De man is en blijft in alles een verhalenverteller.
Wat King wel aan het verliezen is, is de verbinding met de jeugd. In The Institute werd dat op momenten al heel duidelijk en ook in Holly zie ik dat terug. Er zijn een aantal passages waarin jongeren een belangrijke rol spelen en hun taalgebruik paste veertig jaar geleden misschien, maar nu niet meer. Dat is wellicht ook niet zo gek als je ondertussen 75 jaar bent. Des te leuker is het dat Rodney en Emily dichterbij zijn leeftijd zitten. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat een paar kwaaltjes van deze ouwelui King ook niet vreemd zijn. Met de Harrises zet King weer twee bijzondere antagonisten neer.

King's trouwe lezers zullen ondertussen meer dan bekend zijn met zijn politieke opvattingen. Die zijn vaak in zijn verhalen verwerkt, de ene keer subtieler dan de andere. In Holly is het allemaal weinig subtiel en simpelweg te veel. Of je het er nou mee eens bent of niet doet er wat mij betreft niet toe: het wordt op een gegeven moment vervelend dat in vrijwel elk hoofdstuk een sneer richting Trump uitgedeeld wordt. En is het Trump niet, dan zijn het wel de mensen die over covid er een andere mening op nahouden.

Neemt niet weg dat ik me weer vermaakt heb met de nieuwe King. Een echte knaller als It of The Stand gaan we van zijn hand niet meer zien, denk ik. De manier waarop hij een verhaal kan vertellen en zijn karakters portretteert zijn voor mij al reden genoeg om nu al weer reikhalzend uit te kijken naar (hopelijk) een volgend verhaal.

* * * ½

Kleine leeswaarschuwing tot slot: het lezen van de Finders Keepers trilogie, The Outsider en If It Bleeds wordt wel aangeraden voordat je aan Holly begint. Mocht je die boeken niet willen lezen is dat geen ramp, maar mocht je dat wel willen, doe dat dan zeker eerst. Anders ga je gespoilerd worden in Holly.

Het geneuzel over de covid en mondkapjes komt me al gelijk de neus uit bij de eerste paar blz..
Normaliter zit ik gelijk in het verhaal, vanaf regel 1.
Voor het eerst leg ik een King boek weg en lees niet verder.

Ach dat "geneuzel" over covid hoort er nu eenmaal bij als het boek in corona-tijd speelt. Mij stoort het absoluut niet.... Leuk en wederom spannend boek van de meester.

Dat herken ik wel, zoals DMF ook al opmerkte liggen de opvattingen van King er hier wel heel dik bovenop. Sowieso vind ik de boeken met Holly Gibney niet zijn sterkste werk, dus ik heb dit boek inderdaad ook voortijdig neergelegd. Misschien geef ik het ooit nog een kans.

Na een paar uitstapjes naar Zweedse thriller schrijvers, mijn oude liefde Stephen King weer eens opgepakt. Het niveau verschil is werkelijk ontluisterend. Wat kan King schrijven, dit is echt Champions League. Subtiele vooruit verwijzingen, beeldende beschrijvingen en realistische sfeer-scheppingen. En niet zo van "Hij zei dit, zij zei dat."

Tja, dat King kan schrijven, heeft ie al veelvuldig bewezen. In de herfst (of winter) van zijn leven lijkt hij nu ook graag terug te grijpen naar het personage Holly Gibney. Holly is een pak ouder en wijzer dan toen Bill Hodges haar "ontdekte", gepokt en gemazeld door eigen, al niet bovennatuurlijke, ervaringen. Vermoedelijk heeft King toch ook wat van zijn eigen karakter in dit personage gestoken? Later dit jaar zal alvast een nieuwe roman met Holly in de hoofdrol uitkomen!

Daar ben ik niet rouwig om, maar ik sta er ook niet om te springen. Holly is een interessant personage, maar net niet sterk genoeg om zo'n roman van +500 bladzijden te dragen, vind ik dan. Gelukkig voert King ook steevast een duistere antagonist op (in dit geval zelfs twee!. Neem daar zijn vlotte schrijfstijl (vooral de beschrijvingen, de dialogen zijn ditmaal niet consequent op niveau vind ik) en het leest altijd lekker weg.

Het verhaal op zich wist me ook te boeien, de politieke en sociaal-maatschappelijke opvattingen die King eigen zijn, worden niet bepaald subtiel met het geheel verweven, maar dat stoort me eigenlijk nergens; prekerig wordt het nooit, en het verhaal staat altijd voorop.

3,5 sterren