Het Baltisch Station - Thomas Heerma van Voss (2024)
Alternatieve titel: Spoorslag #7
Nederlands
Reis
80 pagina's
Eerste druk: Ambo|Anthos,
Amsterdam (Nederland)
In 'Het Baltisch station' gaat Thomas Heerma van Voss van Amsterdam naar Tallinn langs de uitgestrekte bossen van Polen, zigzaggend door Litouwen, Letland en ten slotte Estland. Het is een dagenlange treinreis die verder vrijwel niemand maakt. De aansluitingen zijn slecht en de trein staat soms uren stil. Onderweg gaat Heerma van Voss langs bij een vriend die jaren geleden naar het Poolse dorpje Rzezawa is geëmigreerd. Daar, aan de eettafel, dringt de vraag zich op of hij het ook zou kunnen, ergens anders opnieuw beginnen. En hoe deze ooit verwante vrienden ieder zo’n andere weg zijn ingeslagen. Nieuwsgierig kijkt Heerma van Voss om zich heen, praat met medereizigers. In het voorbijtrekkende landschap duiken steeds meer Oekraïense vlaggen op, in Estland zijn sommige schuren preventief verbouwd tot barakken. Hoelang blijft dit gebied nog in deze vorm bestaan? En wat komt er straks voor in de plaats?
Thomas Heerma van Voss is goed in vorm, met een nieuw reisverhaal vlak na het uitbrengen van zijn roman Het Archief. Het Baltisch station is geestelijk verwant aan het gewaardeerde wandelverhaal Omwegen, en leest net zo prettig. Een omslachtige treinreis leidt langs een internetvriend in een klein Pools dorpje naar Tallinn, en onderweg worden op subtiele wijze diverse inzichten opgedaan. Een leuke aansporing om de trein te pakken, maar wat mij betreft wel naar een bestemming die minder volhardendheid nodig heeft.
Ik moest even aan je denken tijdens het lezen. "Een internetvriend in een klein Pools dorpje".
Het boek begint leuk met de vertraging van de Duitse trein*. Dat ding is altijd vertraagd trouwens. Recent viel er gewoon een volledig uit waarmee ik twee uur later pas in Berlijn (en uiteindelijk Praag aankwam) en zat ik om 7 uur 's ochtends al de klantenservice te bellen. Gelukkig zat daar wel iemand die wist hoe dat omboeken moest, ook voor de aansluiting naar Praag. Op de terugreis was de vertraging gelukkig maar 35 minuten. Niettemin, vaste prik.
Ook geinig is de ontmoeting met RealTom (Real moet, zo lijkt het, niet op z'n Engels worden uitgesproken zoals ik altijd dacht maar op z'n Spaans zoals in Real Madrid). Wel had ik graag meer gezien van het treinreizen en het treinleven en van beschrijvingen van de Baltische staten - nu wordt een groot deel van het werk ingeruimd voor de ontmoeting met de vriend in Polen. Er zitten her en der ook mooie rake constateringen in over het reizen per trein en de passagiers die meegaan en daar had ik simpelweg meer van willen zien, een beduidend dikker reisboek. Dat is enerzijds een compliment omdat ik graag meer zou willen lezen, anderzijds ook weer niet omdat Heerma van Voss iets wil zeggen dat niet zo geschikt is voor die 80 pagina's en met die lange ontmoeting in het midden is voor mij ook e.e.a. uit evenwicht.
*In het begin gaat het over de witte ICE naar Berlijn, maar de ICE is de hogesnelheidslijn en die rijdt, zo weet ik vrij zeker, niet op dat traject (wel het traject Utrecht-Arnhem-Frankfurt en vanaf eind '25 ook naar Berlijn zo is de bedoeling). Dan zou gewoon de IC Berlijn worden bedoeld, of de 'Duitse trein' zoals we die noemen in Apeldoorn. 3,5*.