L'Affaire Saint-Fiacre - Georges Simenon (1932)

Een atypisch gevalletje. In deze policier heeft Maigret het onderzoek dan wel in handen maar hij holt achter de feiten aan tot en met de ontknoping. Dat, en daarnaast is het een bijzonder werkje omdat het zich afspeelt in Saint-Fiacre waar Maigret zijn jeugd heeft doorgebracht. Er wordt dan ook wat afgemijmerd, wat ik niet zo gewend ben t.o.v. het meer functioneel gerichte werk van Simenon. Het vloeit zeker allemaal mooi in mekaar. De sfeerschepping is superbe van begin tot eind, je krijgt als lezer het gevoel deel te nemen aan het plattelandsleven in Frankrijk begin jaren ‘30. Er wordt ingespeeld op gevoelens van nostalgie, zoals te verwachten, waarbij de moderne tijd wordt afgezet tegenover de vervlogen tijd ‘toen er nog geen auto’s in het dorp reden’. De context van deze policier is biografisch in tweeërlei opzichten. We leren hier dat Maigret de zoon was van een kasteel rentmeester/manager (le régisseur). Simenon van zijn kant was in de jaren ‘20 een jaar lang secretaris van Markies Tracy waardoor hij het kasteelleven van binnenuit heeft leren kennen en in het boek is een belangrijke rol weggelegd voor de secretaris. Verder is er ook een rol voor een misdienaar, wat Simenon zelf in zijn jeugd was.

Dus een heel goed geschreven sfeervol werkje hebben we hier. En spannend. Echter vind ik de ontknoping wat al te ongeloofwaardig om een echte topscore te kunnen geven.