Sobach'e Serdtse - Michail Boelgakov (1968)

Leuk verhaal in hetzelfde straatje als Boelgakovs De Eieren van Rampp-Spoed: sciencefictionsatire in communistisch Rusland. Het is alleen jammer dat het verhaal nogal rommelig is (Boelgakov wisselt op éénderde ineens van vertelperspectief; halverwege komt ineens een dagboek het verhaal ingewandeld) en de personages niet zo grappig als in de eerder genoemde. Leuk om te lezen is het echter wel, Hondehart kent een paar erg grappige scènes en een goed eind. Voldoende.

Tja, het is zeker geen slecht verhaaltje, maar het deed allemaal heel weinig met me. Sommigen schijnen deze novelle heel grappig te vinden. Misschien ontbreekt het mij aan een gevoel voor humor, maar ik heb zelfs niet moeten glimlachen. Ik vond het erg flauw allemaal.

Anderen prijzen de novelle omdat die zo beangstigend is. Ook dat is iets wat op mij totaal niet werd overgebracht. Het uitgangspunt is wel leuk, en ik zie wel wat Bulgakov probeert te doen, maar het ging allemaal totaal aan me voorbij.

Grootste pluspunt van dit boekje is dat het zo lekker kort is. Je vliegt er zo doorheen en ondanks mijn kritiek, had ik geen moment dat ik me ergerde aan het verhaal. Een beetje een niemendalletje dus.