Parels van Rome - Rosita Steenbeek (2011)

Fijn, zo'n cadeautje vanwege de Week van de Klassieken. Het idee alleen al, de Week van de Klassieken. Hebben we een Dag van de Franse Decadenten, de Maand van de Nederlandse Expressionisten of zelfs de Internationale Oscar Wilde-Dag? Neen, maar de klassieke oudheid moet nog wel even in het zonnetje gezet worden. Waarom? Omdat leerlingen alleen naar het gymnasium gaan omdat ze geen harde pik krijgen van Vergilius, maar omdat hun ouders een harde pik krijgen van het idee dat hun zoon op zal kan gaan scheppen met zijn al dan niet uiteindelijk behaalde gymnasium-diploma. Jaja, heb je geen Latijn of Grieks gehad, dan ben je niet intellectueel.

En mensen onder elkaar, van die briljante mensen die wél gymnasium hebben gedaan, die gaan dan over zaken uit de klassieke literatuur praten. Zo is het hier ergens "Mag ik je Oddyseus zijn?" als slechte versiertruc. Daarop wordt geantwoord: "Ik ben trouw als Penelope", zulke onzin. En dat is nog wel de meest lelijke manier, maar hoe vaak wordt er wel zonder enige reden Plato aangehaald, of Aristoteles, Epicures, zulke types. Ik zit als student Nederlands toch ook niet constant in dagelijkse gesprekken aan te halen wat Nijhoff ergens over zegt, of hoe Vondel er over denkt, notabene wat Spinoza er van vindt.

En dan hebben we het laatste punt: een reisverhaal is niet boeiend, behalve als je Jack Kerouac bent. Als iemand je vertelt over zijn reis en je kent diegene, dan is dat leuk, maar als een vreemde gaat vertellen over de reis die ze gemaakt heeft, dan doet mij dat denken aan de bevallingsvideo kijken van iemand die je niet kent. Dat boeit toch geen mens? Ga iemand anders er mee vervelen!

Overigens is het boekje zelf weinig interessant geschreven en is het vanwege die hele "kijk ons eens gymnasium gedaan hebben"-sfeer alleen interessant voor mensen die bij hun ontbijt graag ventileren wat voor cornflakes Homerus graag gehad zou hebben.

slowgaze Dit boekje was vorige maand "Literair Juweeltje". Voor lezing eerst kennis genomen van het verhaal van slowgaze en gedacht dat het wel mee zou vallen. Dat doet het niet. Er is geen enkele spanningsboog, het geheel lijkt geschreven door een scholiere en je wordt doodgegooid met honderden eigennamen en aardrijkskundige namen. Het is bijna onleesbaar, niet literair en ook geen juweeltje.

Toch wel een tamelijk interessant reisverslag, maar inderdaad niet bijzonder goed geschreven.
Voor mij een mager zesje (3*).