The Bridges of Madison County - Robert James Waller (1992)

Ik ben normaal geen voorstander van romantische verhalen.
Maar dit boek heb ik gewoon in één adem uitgelezen.
Het heeft me kunnen boeien vanaf de eerste letter tot de laatste.
Echt de moeite waard.

Door jou heb ik mijn voornemen in het nieuwe jaar minder boeken te kopen alweer teniet gedaan door zonet deze roman te bestellen.
Ik ben heel benieuwd, twee maal de verfilming gezien: bijzonder liefdesverhaal m.i.
Beide keren hield ik het niet droog, sterker, gewoonweg brùllen.

De Bruggen van Madison County had ik zo uit om tot de conclusie te komen dat ik de voorkeur geef aan de film.

Op de achterflap lees ik dit: 'In een wereld die steeds harder wordt, hebben wij ons allen gepantserd met eelt op onze ziel. Waar hartstocht ophoudt en sentimentaliteit begint - ik weet het niet precies. Maar doordat we geneigd zijn het bestaan van ware hartstocht schamper af te doen en oprechte, diepe gevoelens als overdreven te bestempelen, valt het ons moeilijk het rijk van de tederheid te betreden, een vereiste om het verhaal van Francesca Johnson en Robert Kincaid te begrijpen'.

Daar ging ik eens goed voor zitten. Wat jammer dat het verhaal mij maar bij vlagen aansprak en ik meerdere keren gestoord werd door de tekst.

Mooi zijn de kleine hints, hoe zij, in een dorp waar iedereen iedereen in de gaten houdt , zonder meer zijn auto instapt om hem de weg te wijzen. Hoe zij een Camel aanneemt terwijl ze al jaren niet meer rookt. Hoe ze een cognacje aanbiedt en twee glazen uit de kast haalt die duidelijk nooit gebruikt zijn. Hij zíet dat en zwijgt.
Op zijn vraag hoe het wonen in de omgeving is, realiseert ze zich dat het moment is aangebroken de waarheid te spreken. Niet alleen "O, prima hoor. Het is hier rustig en de mensen zijn reuze aardig" is. Net zoals het verjaardagsritueel dat Francesca jaren achtereen heeft, de reactie van haar kinderen. Hoe Roberts leven zich vervolgt. De brieven.

Storend vind ik het wanneer expliciet wordt verteld dat hij een oude ziel is, dat begrijp ik al door de beschreven beelden wannneer ze fysiek en emotioneel samenkomen. Of Francesca die in Robert een Sjamaan ziet en hun liefde mystiek en spiritueel is. Hij is als een gazelle, of nee, als een tijger ... Want hij is niet de prooi.

Ik kan er niet meer van maken dan 3*

Ik vind het jammer dat je niet zo genoten hebt van dit boek als ik heb gedaan.

Misschien ligt het in het feit dat jij de film al had gezien, en je eigenlijk al een voorstelling van alles hebt gemaakt.

Voor mij was het boek de eerste kennismaking, maar ik ben wel vastbesloten om de film ook nog eens een keertje te zien.

Ja, dat zal zeker hebben meegespeeld. Maar ik denk ook door wat me in het boek stoorde me bij de film bespaard bleef.

Ik sluit mij volledig bij psyche aan. Ik heb eerst de film gezien (heel vaak) en ik kan het niet droog houden, iedere keer als ik hem zie. Misschien had ik daardoor te hoge verwachtingen van het boek.

Gelezen voor school in het Engels. Het verhaal heeft me echt geraakt.

Origineel, die semirealistische biografie-insteek en dat beviel me sowieso wel, maar vond de ontwikkelingen allemaal maar mwa mwa. Tot op het moment dat Francesca moet beslissen of ze met Robert meegaat of niet. Toen werd het voor mij interessant en bloeide het wat mij betreft open. Daardoor toch met een goede indruk het boek dichtgeklapt.