Rose Madder - Stephen King (1995)

Geweldig! Magistraal! Weer een meesterwerk van Stephen King. Ik heb dit boek echt verslonden. Echt ontzettend spannend en het verdriet van Rosie en de waanzin van Norman zijn gewoon aan te voelen alsof je erbij bent 5*

Schitterend boek! ....Zo pakkend geschreven. Superspannend. Op een dag ziet Rosie een klein bloedvlekje op de lakens en dat is voor haar de "trigger" om haar gestoorde man Norman te verlaten. Hoe het beschreven wordt wat zij allemaal ziet in het schilderij is heel knap gedaan. Als lezer voel je bijna echt wat Rosie ervaart.

-4-

Heel goed boek als je van King houdt, en dan mag het zeker niet ontbreken op je palmares. Spannend boek met dat mystiek King-sfeertje dat er altijd rondhangt. Leest inderdaad in 1 ruk uit.

Heel leuk geschreven ook vanuit 2 verschillende standpunten.

3.5

Vond ik net een mindere King.

Het begint zeer goed en naar het einde toe wordt het beter maar uin het midden is het enorm langdradig. Dit boek is te lang.

2.5*

Ik verhoog hem met een half puntje voor de scènes die schuin gedrukt staan, die Normal dus meemaakt. En omdat Norman ook een griezelig iemand is

Het idee waar Rosie op drijft is op zich niet bijzonder origineel of verrassend, maar de uitwerking is dat wel.

De van de buitenwereld afgesloten Rosie die opeens besluit te ontsnappen van haar werkelijk krankzinnige man. King beschrijft de wijze waarop Rosie het leven herontdekt op een prachtige wijze. Nog mooier vond ik de stukken met de krankzinnige Norman, wat absoluut één van de sterkste karakters is die ik ooit ben tegengekomen.

In het middenstuk is het boek helaas wat aan de lange kant. De personages kende ik inmiddels wel en hun verdere uitwerking en bezigheden vond ik niet altijd even interessant. Het wordt echter weer heel snel spannend als Norman het aanplakbiljet voor het feest op Ettinger's Pier tegenkomt . Wat daar allemaal gebeurde las ik in een roes, echt geweldig spannend! Naar het einde toe gaat het boek ineens in een stroomversnelling en met de uiteindelijke climax voldoet King aan de verwachtigen.

Een prima boek, iets te langdradig en het gedoe met het schilderij en de stier is een typische King-twist, maar vond ik wat ovedreven.

Leuke verwijzingen naar King's boek Misery, trouwens!

***½

Ik ken dit boek als "Rosie: de Wraak van een Getergde Vrouw". Vroeger met heel veel plezier gelezen, ik las bijna alleen SK boeken.
Hier mogen ze nog steeds eens een film van maken wat mij betreft (ik ben een filmliefhebber)!

Dit verhaal is voor mij veel te vaag en veel te langdradig. Ik heb me er doorheen moeten slepen. Ik vond het gewoon te raar. Het kon mij niet boeien. Al met al vond ik dit het minste dat ik van King gelezen heb.

Mooi verhaal. Ik ben echt fan van Stephen King en geniet van zijn soms absurde kronkels en magische wezens. Maar wat me hier het meeste raakt, is de menselijkheid van het hele verhaal. Het mooiste deel vond ik het eerste deel waar Rosie weggaat bij haar man en hoe ze haar leven weer op de rails krijgt.

Een echte King. Bij vlagen briljant en bij vlagen langdradig en, jawel, zoetsappig.

Het langdradige zat mij in het middelste gedeelte. Het begin is boeiend. Rosie besluit na het jarenlang ondergaan van huishoudelijk geweld te vertrekken bij haar man Norman. De spanning die hierbij komt kijken leest lekker weg. Zeker als Norman steeds dichterbij zijn doelwit komt, ontstaat er langzaam maar zeker een heel spannend kat en muisspel. Het zoetsappige en wat langdradige zit in de periode van relatieve rust als Rosie haar weg begint te vinden in haar nieuwe woonplaats, snel door toeval een leuke baan vind en ja hoor, de man van haar dromen tegen komt. Typisch King haha.

Het verhaal dreigt in te zakken, maar daar komt de sterke kant van King gelukkig ook om de hoek kijken. Rose pikt een mysterieus schilderij op en dit blijkt een soort van doorgang naar een parallelle wereld te zijn. Wat zich daar afspeelt is precies waarom ik zo van de King boeken houdt. Vage figuren, ineens een knipoog naar de mythische Minotaurus en het doolhof waar het beest Rosie vlak op de hielen zit... magistraal. Het verhaal eindigt er uiteindelijk ook als ex man Norman het schilderij ook binnen dendert. In die fase verslond ik de bladzijden.

Al met al weer een geslaagde King waar ik na 200 bladzijden nog bang was voor een teleurstelling. De komende jaren ga ik rustig door met het lezen van alle boeken uit zijn lijvige en indrukwekkende oeuvre.

Herlezen deze zomer. En ik vond m véél beter dan toen ik m 20 jaar geleden las. Blijkbaar vond ik m toen vaag en raar. Geen idee waarom, maar nu vond ik m pakkend en goed. Iets over de helft werd het wel wat saai. Maar niet storend. De twee belangrijkste personages zijn goed neergezet! Vooral het geschifte personage van Norman. De metafoor met de stier in het doolhof kwam niet heel goed bij me binnen, ook niet toen Norman het masker kreeg. Maar dat was niet storend. Al met al een mooi verhaal van SK!