Notes of a Dirty Old Man - Charles Bukowski (1969)

Zeer wrang maar wel goed boek!

Absolute aanrader onder de Bukowski- compilaties. Let wel op dat je voor sommige verhalen eerst Postkantoor moet lezen, aangezien sommige van de hoofdstukken ook in Aantekeningen van een vieze oude man staan

4,5*

Notes of a dirty old man, een verzameling columns geschreven in de jaren ’60 voor het undergoundblad Open City, laat het slechtste en beste van Bukowski zien. (Dat doen eigenlijk al zijn verhalenbundels). Het behoort tot zijn vroege werk, dat hard, hardvochtig, bijtend, rauw en dwingend is. Proza zonder enige literaire pretenties en het is misschien nu juist mede dit, wat hem zo’n groot schrijver maakt.

Ik heb de grote van de wereldliteratuur allemaal geprobeerd: Céline, Schulz, Kafka, Hemingway, Beckett, Pinget, Dostojewski (en een hele meuk andere vuistdikke Russen) – maar bij elke pagina die ik met moeite omsla groeit alleen maar het verlangen naar Bukowski.
Dat zal ongetwijfeld volgens vele gezien worden als een manco mijnerzijds maar dat is niet mijn probleem.

Edit – voor de fans: Recentelijk is de postume uitgave More notes of a dirty old man verschenen, met als ondertitel 'The uncollected columns', samengesteld en met nawoord door David Stephen Calonne. Een hele rits ‘nieuwe’, tot dan toe nog niet gebundelde, columns. More of the same motherfuckin’ shit dus. Eindelijk!
Calonne is daarnaast verantwoordelijk voor twee andere postume bundelingen met verspreid werk van Bukowski: Absence of the hero en Portions from a wine-stained notebook. Ook deze twee boeken bevatten, naast short stories en essays, enkele columns van The dirty old man.

Bukowski is alles waar ik van houd: rauw, puur, rechtdoorzee, fris, grof en ga zo maar door. Hij schrijft met een zekere vrijheid en flair die kan aansluiten bij zowel de lowbrow als highbrow lezer. Des te vreemder is het dan ook dat het maar niet bij me wil aanslaan. Ik voel weinig tijdens het lezen, ik ervaar vrij weinig, het zet me amper tot denken aan, ik hoef er niet echt om te lachen; ik zou bijna willen zeggen dat het me koud laat .

Ik kan het niet goed verklaren, maar tot nu toe voel ik geen connectie met het werk van Bukowski en dat vind ik oprecht jammer. Dit zal niet het laatste werk van de man zijn dat ik lees want de manier van schrijven blijft me in essentie gewoon aanspreken. De klik zal toch wel een keer komen? Mager zesje: 3*

Gedurende het lezen bekroop mij een tijdje hetzelfde gevoel. Ik ging al verlangend kijken naar het volgende boek op de stapel. Zo net over de helft ging ik de verhalen echter meer waarderen. Niet elk verhaal is raak, maar er zaten zeker originele exemplaren bij. En het rauwe randje, alhoewel randje...., ging ik ook wel leuk vinden. Juist omdat het voor mij zo onbereikbaar is denk ik (gelukkig maar trouwens, in bepaalde gevallen).

Zeker mee eens. Zitten absoluut originele verhalen tussen en het is gewoon prima geschreven, maar het doet me niets. Ik kreeg er verder geen gevoel bij en dat is toch waar het voor mij om draait.

Zo is het nu eenmaal altijd met boeken: we zien dezelfde woorden staan, maar lezen allemaal wat anders.

Ik zie dat je mijn bericht van precies 1 jaar geleden geciteerd hebt, maar sinds mijn commentaar van toen heb ik me nog niet aan ander werk van Bukowski gewaagd. Wie weet Jason82, misschien gaat het kwartje wat betreft Bukowski nog een keer vallen voor me.

Begin ooit maar eens in de reeks over alter ego Henry Chinaski Shaky, dat is echt topvermaak en een stuk aansprekender dan de man zijn bundels. Vind ik.