Ik Ga Leven - Lale Gül (2021)

Dat was inderdaad niet realistisch. Inhoudelijk vond ik het reuze interessant, als een losstaand stukje.

Een feit is me duidelijk, een film als " life of Brian" van Monthy Python wat het Christendom belachelijk maakte hoef je over de islam niet te maken, dat is een doodvonnis en dat zegt meer dan genoeg.
Ik ga het boek binnenkort eens lezen.

Een dapper boek, sowieso, je nek uitsteken, jezelf uitspreken, kritiek leveren, de vuile was flink buiten hangen, onderdrukking, geen individu mogen zijn maar slechts een broedmachine, een opgedrongen toekomst in een parallel universum, geweld en onderdrukking, geen eigen mening mogen en kunnen ontwikkelen, zijn zoals iedereen is, wat zullen andere er van vinden, geen vrijheid van geloof, geen seksueel genot, geen vrije partnerkeuze, liever niet alleen over straat, geen privacy, geen vrijheid van de wijze van kleden, trek aan dat doek, overal bespioneerd en verraden kunnen worden, in de gaten gehouden worden, zware sancties, uitgehuwelijkt kunnen worden, gegijzeld in een ogenschijnlijk vrij land, onder moeten duiken als je dit boek schrijft, met de dood worden bedreigd, levenslang achterom moeten kijken, men vergeet niet, de wraak gaat komen, hoe durf jij als afvallige kritiek te hebben.
Een heel dapper boek.
Misschien technisch gezien niet het beste boek, veel onnodige woorden en een veel te lang bijna erotisch pornografisch met vriend Freek gedeelte, maar toch.

Ik blijf het wonderlijk vinden dat er zoveel ophef over dit boek is en dat wellicht juist daardoor ook de NS Publieksprijs is toegekend, omdat het boek zogenoemd van lef getuigd. Meisje is boos op haar moeder die van de strenge leer van de Islam is die in een deel van Amsterdam wordt gebezigd. Over de Islam vindt ze het hoofddoekje vervelend, de positie van zichzelf ten opzichte van haar broer die kennelijk alles mag omdat hij een man is en ze heeft een geheime relatie met een man. Dat is het dan. De schrijfstijl is vooral hip en vervelend. Leren we iets van de Islam? Niet door het lezen van het boek. Leren we iets over het loskomen van de familie? Niet door het lezen van het boek. Er zijn Moslims die boos zijn, omdat zij boos is en dat op papier zet. Dat zegt iets over die Moslims. Is het een goed boek, omdat het zorgt voor ophef of is het een goed boek, omdat er meer van gemaakt wordt dan het is?

Ik vind het nogal wat, vooral als je een van de eersten bent uit die gemeenschap die zich zo durft uit te spreken? Meestal is het door een buitenstaander of anonieme insider.

Dat dit van lef getuigt kan ook enkel bevestigd worden als er ophef ontstaat toch? Zonder de ophef en de reacties uit de 'eigen' gemeenschap zou het niks nieuws zijn.

Ik heb het boek overigens niet gelezen.

Ik zie het nog steeds niet. Ze is in het boek boos en brutaal naar haar moeder over de dingen die ze moet. Die dingen doet ze dan ook gewoon, maar uit het zicht doet ze dingen stiekem wel of niet om te laten zien hoeveel lef ze wel niet heeft. Heeft dat gevolgen voor haar? Er zijn scheldpartijen over en weer. Breekt ze met de familie? Breekt de familie met haar? Vlucht ze? Wordt ze uitgehuwelijkt? Wordt ze omgebracht door haar ouders of familie? Zijn er überhaupt gevolgen naast scheld- en schreeuwpartijen? Je kunt het allemaal lezen. Als dat nou de emancipatie of opstand van de moslimvrouw is dan is het niet meer dan een storm in een glas water.

66 berichten / 20 stemmen, ik denk niet dat de verhouding bij veel boeken hier zo scheef is?

Als het wel over het boek gaat, gaat het veel over de schrijfstijl en daar kunnen we inderdaad niet omheen. Gül studeert Nederlands en het lijkt er, vooral in het begin, wel eens wat op dat ze graag wil aantonen dat 'die Turkse' wel wat moeilijke woorden kent. Naarmate het boek vordert, wordt dat wel beter. Overigens heb ik jaren geleden bij de Volkskrant een serie met 20 beste debuutromans besteld en de les daarvan was toch wel dat een hoop debuten, ook van schrijvers die 'we' nu als groten beschouwen, erg matig leesbaar zijn. Maar dat even terzijde.

Ofschoon de schrijfstijl ruimte voor verbetering biedt, geeft het boek voor mij als buitenstaander (ik heb wel wat Turkse vrienden, maar die passen dan in meerderheid meer in het grootstedelijke expatplaatje, dus dat telt niet echt) wel een nuttig inkijkje... met de kanttekening dat er hier en daar vast wat overdreven wordt, maar over zaken als uithuwelijking, de ongelijke behandeling van jongens en meisjes etc. kun je ook gewoon in de krant lezen, dus deze privé-ervaring zal in grote lijnen wel gewoon kloppen.

Bij recente Turkse verkiezingen stemde, als ik het me goed herinner, zo'n 70% van de Turkse Nederlanders op de partij van Erdogan. Dat zijn allicht niet allemaal mensen van het kaliber van Güls ouders, maar voor een bescheiden illustratie dat wie emigreert nog wel eens verder achterblijft bij de tijd dan de thuisblijvers, mag het wel doorgaan. Je ziet overigens hetzelfde fenomeen bij Nederlanders die in de vorige eeuw naar de VS / Canada gingen.

Wat mij betreft een relevant boek. Het taalgebruik en het stilistische ratjetoe maken hem wat moeilijk waardeerbaar. Ik zit tussen de 3* en de 3½*, voor nu maar naar boven afgerond.

Okay ik ben pas bij pagina 34 maar moet echt moeite doen om verder te lezen. De reden is het 'literaire' taalgebruik, zinnen met Nederlands van niveau. Ik begrijp wat ze bedoelt maar het voelt zo onnodig; geforceerd en haalt de vaart uit het boek. Alsof ze aan de lezer duidelijk wil maken dat ze Nederlands perfect beheerst. Het komt op me over als 'name dropping'... Of dat ze punten wil scoren in de literaire scene. Maar dat literaire Nederlands wisselt ze wel regelmatig af met plat Nederlands, woorden als 'kut', 'dokken','snikkel' etc. Het past stijltechnisch niet echt bij elkaar. Ik durf te wedden dat ze in het dagelijks leven niet op deze manier praat (tja - wie praat er wel zo), het is haar schrijverskunstje. Het voelt onnatuurlijk, aangeleerd...

Ook zijn veel zinnen gewoon te lang met 5 comma's.. Haar benaming 'verwekkers' voor haar ouders vind ik geforceerd overkomen.. Ik snap dat ze duidelijk wil maken dat ze vind dat zich niet als ouders hebben gedragen maar ik zou dat subtieler benoemen. Dit komt over alsof ze vind dat ze iets heel origineels heeft bedacht en dat steeds maar herhaalt...

Nouja, ik ga het boek wel uitlezen omdat ik benieuwd ben hoe ver haar kritiek op eigen familie, geloof, cultuur gaat en of de ophef over dit boek terecht is.

Ik ben al wat verder, hoofdstuk 15. De diepe grappen/gesprekken over afkomst op de hotelkamer tussen de allochtone klasgenoten op een schooluitje (!) (ze praten over geen enkel ander onderwerp).
De politieke overtuiging van de vader van haar blanke vriend (of in haar policor bewoording: 'witte'). Zijn lidmaatschap van uitgerekend die ene bepaalde politieke (racistische!1!!) partij. Wonende in Den Haag, in een xenofobe buurt.. Yeah right...

En hoofdstuk 14 wat meer een stijloefening lijkt voor een erotische roman, een hoofdstuk dat sexuele handelingen beschrijft tot in detail met een erotisch sausje eroverheen qua stijl (oelala, nou gedurft hoor!). Ze beschrijft zichzelf en haar vriend als ongeremde sexbeesten, maar dat aspect is tot nu toe niet eerder teruggekomen in het boek.. enkel in dit hoofdstuk..

Nee. Ik geloof er geen ene reet van allemaal... het voelt heel erg als verzonnen..

Uniek boek. Sterk om zo uit de school te klappen wetende dat je alle mensen om je heen gaat verliezen. Ontroerend om te zien hoeveel ze wel niet heeft geworsteld met tal van hypocriete en onderdrukkende thema's. Ik heb me aan het wisselende taalgebruik - dan weer plat, dan weer semi-intellectueel - niet gestoord; het boek wordt bestempeld als roman, maar in feite is het een dagboek, en daarin schrijf je gewoon wat op dat moment in je opkomt naar gelang je humeur van dat moment; de ene keer wat meer beschouwend, de andere keer wat meer emotioneel. Het erotische hoofdstuk had van mij ook niet/minder gehoeven, het kwam wat geforceerd over, tegelijkertijd snap ik het ook wel weer want het zet haar boodschap dat ze vrij wil zijn, wil zeggen wat ze denkt en wil gaan leven extra kracht bij. 3,5*

Ik verbaas me over sommige kritieken op dit boek. Niet zozeer de echte recensies waarin goed wordt uitgelegd waarom de recensent iets slecht vindt, maar wel de kritieken dat Lale Gül dit niet mag zeggen. Men stelt simpel: Bek houden Lale want dit is slecht voor de moslims en speelt extreemrechts in de kaart. Tja. Al zijn sommigen wel consequent en niet per se tegen de persoon Gül. Zo'n Peter Breedveld van Frontaal Naakt die dit ook schreef vond een tijd terug ook dat Mischa Blok (Koreaanse wortels) wel mocht zeggen als ze gediscrimineerd werd door witte mensen maar niet door lichtgetinte mensen of moslims, want.... Enfin, zelfde reden dus. Raar ook omdat dit boek best in de Nederlandse literaire traditie ligt van breken met het religieuze milieu. Gül vertelt niets anders dan veel andere schrijvers, maar dan het christelijke milieu. Die kritieken van die personen hoorde je gek genoeg nooit.

Maar het boek zelf dan? Nou, ik was blij verrast. Ja, het is wollig geschreven en soms rommelig (dat hoofdstuk dat leest als seksverhaal is al genoemd door meerderen hier en dat was echt heel vreemd ineens, ook qua stijl) en niet elke pagina weet te boeien en Gül heeft soms te veel woorden nodig, maar ik vond het boek wel prima lezen. Totaal niet lastig en die moeilijke woorden vielen mij niet op. Er zit ook echt wel een zeker ritme in de zinnen waardoor dit boek prettig leest.

Daarnaast krijg je een aardig beeld van opgroeien in een streng religieus gezin (dat toevallig islamitisch is) en nergens krijg je de indruk dat ze hiermee alle moslimgezinnen bedoelt. Verder weet ze haar gevoelens heel aardig te verwoorden en er zitten leuke stukken in die meer essayistisch en filosofisch van aard zijn over migratie en religie. Dat zijn boeiende stukken, vooral hele pagina's in Rome. Allicht iets te veel volzinnen voor dronken pubers, maar ik heb ook weleens aangeschoten op een terras zulke discussies gevoerd. Dus helemaal gek is het niet. 3,5*.

Maarten 't Hart heeft in zijn hoogtijdagen toch heel veel kritiek gekregen van christenen die vonden dat hij niet zo mocht spotten. Maar toen konden jij en ik nog niet lezen

Ik wilde op dezelfde passage reageren, maar jij bent me voor. Haha. Of wat te denken van het Ezelproces van Gerard Reve? Daar kan ik me als kind van de jaren negentig weinig bij voorstellen.

Ik heb ervoor gekozen om dit boek niet te gaan lezen. Waarom?

Omdat ik de indruk heb dat het een kwestie is van 'when 2 cultures collide'. Daar ga ik mijn tijd niet aan besteden. Ten eerste interesseert het mij persoonlijk niet. Een poging om een dialoog op gang te brengen tussen 2 kampen die beiden van hun eigen gelijk zijn overtuigd? Tja,.. succes ermee.

De vergelijking met het christendom kan ik moeilijk volgen. Lale Gül wordt ernstig met de dood bedreigd en kan niet zonder vermomming de straat op. Voor geloofsafval staat immers de doodstraf volgens de meeste moslimgeleerden (zoals ook de geloofsafvalligen Salman Rushdie en Hirsi Ali aldoor ernstig met de dood werden en nog steeds worden bedreigd en net als Lale Gül ondergedoken zitten). Als je daarentegen het christendom bekritiseert heb je niets te vrezen, ook vroeger niet.

Aanvullende religieus-historische benadering door moderator verwijderd. BoekMeter is niet de plaats voor discussies over godsdienst, zeker niet als die buiten het boek omgaan

Is het mogelijk hier voorts geen inhoudelijke discussie over te voeren die m.i. afglijdt naar uitspraken die persoonlijk opgevat kunnen worden of gaat uitmonden in een discussie ‘op de man’…

Ik vind z'n berichten te ingewikkeld om er zo even op te reageren, sorry. Ook omdat ik 't boek zelf nog helemaal niet heb gelezen. Voelt ongepast. Maar ik sta ervan te kijken hoe De Filosoof hele verhandelingen weet te schrijven.

[quote]De Filosoof schreef:


Dit houdt me ook tegen om aan haar boeken te beginnen, ja. Ze lijkt meer een symbool te zijn dan een grootse schrijver.

En nog over dit boek op wat jullie beiden zeggen: dat gevoel snap ik. Ze komt in de media ook voor mij heel anders over dan haar stem in dit boek is. En op X is ze af en toe wat recalcitrant wat haar ook niet goed staat. Ze is in haar boeken ook zeker geen Thomas Mann nee, maar qua portret van een milieu en met ideeën over immigratie is dit zeer lezenswaardig. Haar tweede boek is veel minder genuanceerd maar interessant op zijn eigen manier.

Dat is wel een beetje relatief, want vergelijk haar met al die figuren die haar met de dood bedreigen, dan is zij weer een groot licht. Overigens kan ik niet oordelen of ze wel of geen groot licht is, maar ik ben blij dat ze haar moedige keuze(s) heeft gemaakt om uit dat verstikkende milieu te stappen.

Lale Gul is een groter licht dan Heleen van Royen.

Berichten verplaatst naar De Site > Gebruikers > De gustibus non est disputandum