Ik heb erg genoten van The Art of Fielding. Een boek dat me een aantal nachten wat uren gekost heeft omdat ik het niet weg kon leggen.

Kan me wel vinden in wat Pythia zegt. Ook ik vond de sentimenten soapy aandoen en ik vond het baseballverhaal met Henry en Mike met afstand de meest interessante verhaallijn.

Wat ik één van de sterkste punten in het boek vond was de sfeer die er opgeroepen wordt van het wat kneuterige, afgelegen maar gezellige Westish College. Een plek waar ik best nog eens naar terug wil keren.

Maar boek van het jaar of literair hoogstandje? Nee, dat niet.

4*